ΟΡΙΣΜΟΣ
01
Η σκολίωση είναι η τρισδιάστατη στροφική παραμόρφωση του κορμού της σπονδυλικής στήλης. Η σκολίωση μπορεί να εμφανιστεί συνήθως κατά την διάρκεια εξέλιξης της ανάπτυξης του παιδιού ή ιδιοπαθώς δηλαδή εμφανίζεται σε υγιή άτομα, και μπορεί να εξελιχθεί σε σχέση με αρκετούς παράγοντες κατά την διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου της ανάπτυξης του παιδιού ή αργότερα στην ενήλικη ζωή του. Συνήθως παρατηρούνται:
- Ασυμμετρία στους ώμους, με τον ένα ώμο να είναι πιο ψηλά
- Ασυμμετρία στη λεκάνη, με μετατόπισή της προς το πλάι, αναλόγως με τον τύπο της σκολίωσης
- Προπέτεια της μίας ωμοπλάτης
- Χαρακτηριστικός ύβος (καμπούρα) από τη μία πλευρά κατά το τεστ επίκυψης
Προέρχεται από την ελληνική λέξη «σκολιός», που σημαίνει στραβός. Η σκολίωση χωρίζεται σε δύο κατηγορίες:
- η οργανική (structural) στην οποία υπάρχει πλάγια κλίση της σπονδυλικής στήλης, στροφή ή και παραμόρφωση των σπονδύλων
- η λειτουργική (functional) που προκαλείται από εξωτερικά ερεθίσματα όπως η ανισοσκελία ή μυικοί σπασμοί
Στη διάγνωσή της βοηθά η συνεκτίμηση κλινικού και ακτινολογικού ελέγχου κατά την οποία μετριέται σε μοίρες (άνω των 10°)
Επιδημιολογία –
Αιτιολογία
02
Τα αίτια της σκολίωσης δεν είναι πάντοτε σαφή. Δεδομένου ότι υπάρχουν διάφορα είδη σκολίωσης, αναλογικά και τα αίτια είναι πολλά και διαφορετικά. Κατά τον Nachemson μόνο το 15% των σκολιώσεων μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένα αίτια. Οι περισσότερες σκολιώσεις, δεν έχουν καμία γνωστή αιτία και καλούνται ιδιοπαθείς. Μερικές σκολιώσεις οφείλονται σε ανώμαλη ανάπτυξη κατά την εμβρυϊκή περίοδο, του σπονδυλικού άξονα και καλούνται «συγγενής σκολιώσεις» ενώ άλλες, είναι το αποτέλεσμα ενός ατυχήματος ή συστηματικής νόσου. Κατά τη διάρκεια των εφηβικών ετών, η σκολίωση είναι πιο κοινή στα κορίτσια από τα αγόρια.
Η σκολίωση εμφανίζεται σε 2-3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία υπάρχει πιο συχνά στα κορίτσια. Το 20% των περιπτώσεων βασίζεται σε κάποια άλλη παθολογική κατάσταση όπως δυσμορφίες σπονδύλων, νευρολογικές παθήσεις, μυοσκελετικές παθήσεις. Στο υπόλοιπο 80% η σκολίωση είναι ιδιοπαθής με άγνωστη αιτιολογία.
Αντιμετώπιση
03
Σε όλες τις μορφές τις σκολίωσης πρέπει να γίνει έγκαιρη διάγνωση και να οργανωθεί σε συνεργασία γιατρού και φυσικοθεραπευτή πλάνο αποκατάστασης, θεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων, εργονομικές συμβουλές και να γίνει κατανοητή από τον ασθενή η όποια σπονδυλική παραμόρφωση έχει, για να είναι κύριος της θεραπείας του. Η αντιμετώπιση καθορίζεται συνήθως από παράγοντες όπως το μέγεθος της απόκλισης της σπονδυλικής στήλης και την ανάπτυξη της. Άλλοι παράμετροι που πάντα πρέπει να συνυπολογίζονται είναι ο τύπος της σκολίωσης, η ακτινολογική στροφή και παραμόρφωση των σπονδύλων, η στροφή του κορμού, η ασυμμετρία του σώματος, το οικογενειακό ιστορικό, η έναρξη της πρώτης περιόδου στα κορίτσια, η μειωμένη θωρακική κύφωση κ.α.
Η αντιμετώπιση της σκολίωσης λαμβάνοντας υπόψιν τους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνει ένα σύνολο ειδικών ασκήσεων, οι οποίες βοηθούν στην ενδυνάμωση του κορμού και στην επιστροφή του στη φυσιολογική θέση. Υπάρχουν έρευνες υψηλής μεθοδολογικής ποιότητας και αξιοπιστίας που επιβεβαιώνουν πως μειώνεται σημαντικά η επιδείνωση της σκολίωσης και θεραπεύουν την σκολίωση. Πολύ σημαντική είναι η παρακολούθηση σε βάθος χρόνου για την σταθεροποίηση της κατάστασης. Σε κάποιες περιπτώσεις θεωρείται αναγκαία η χρήση κηδεμόνα.
Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού ασθενούς 16 ετών μετά από ετήσιο κύκλο θεραπειών με ειδικό ασκησιολογίο και κλειστών ανατάξεων
Πριν 30⁰
Μετά 22⁰
